وقتی محمد بیرون بود، وبلاگی زد به اسمِ فویر. فویر به آلمانی یعنی آتش.
میگفت:
من
جویِ آتشم؛
فویر-باخ
یعنی جوی آتش.
اشتباه میکرد:
او رودِ آتش است.
با جثهی ظریفاش،
با شنگیِ لطیفاش،
با مادرِ غمیناش،
با زهرخندش به شب
کوهِ اراده است.
۱۳۸۸ دی ۱۱, جمعه
اشتراک در:
پستها (Atom)